Bez cukru NIE ma życia, dlatego to prawdopodobnie jedyne słodycze, których bezkarne podjadanie sprzyja odchudzaniu a przy tym z powodzeniem zastępuje poranną kawę. I jak tu nie wierzyć we włoskie dolce vita?
Tekst nie zawiera reklam ani lokowania produktu. Nie mówi o imigracji, ani dyskryminacji, nie zachwala gazów łzawiących ni lokalizatorów GPS. Chociaż można by tak pomyśleć.
Krótko o korzeniach, skrzydłach i o tym, jak skutecznie ogarnąć życie (między podróżami).
Trzy decydujące wydarzenia, dzięki którym jestem tu, gdzie jestem. Miałam szczęście być wszędzie tam, gdzie byłam. I dzięki którym wielokrotnie, jako pilot, po prostu przeżyłam.
Nie wystarczy, że na włoskim kursie uczy Cię rodowity Włoch. Że czasem na imprezę nie idziesz, tylko rozwiązujesz te swoje gramatyczne łamigłówki. Trzeba pójść dalej. Zaangażować się całym sobą. I koniecznie zmienić strategię.
Wpis o plusach i minusach mojego zawodu wywołał sporą dyskusję, a wg Was niektóre zalety okazały się totalnymi wadami. Dlatego dziś cała prawda o tej pracy. Niekwestionowana, całkowita i nie-pozorna.
Nie będzie tu o tym, że okazja czyni złodzieja, bo profesjonalista, gdy chce, okradnie Was wszędzie. O tym, jak go zaskoczyć tudzież poskromić, kilka przykładów z (pilockiego) życia wziętych.
…czyli rzecz o najmniejszej toalecie we Włoszech, niecnych poczynaniach pilota i o tym, jak w najmniej ciekawym mieście umieć zachłysnąć się z wrażenia.
Z czym kojarzy Wam się praca pilota? Czy Wasza pierwsza myśl, to kolorowy kwiatek lub słoneczko, za którym podąża tłum turystów? Jeśli kiedykolwiek myśleliście o tej pracy, przeczytajcie koniecznie!
Mój hołd dla najlepszego kierowcy z jakim kiedykolwiek miałam zaszczyt podróżować.
Dobre, bo nasze – niech nie obowiązuje w podróży!
Skąd taki pomysł na blogową nazwę? Czym jest “kawa z wyboru”?
I co to wszystko ma wspólnego z Włochami?
